آیا میخواهید مطمئن شوید که همیشه عکس های شفاف داشته باشید؟
درست ترین راه حل ثابت نگه داشتن دوربین و تنظیم سرعت شاتر با توجه به نوع لنز است. بیشتر ما می دانیم که سرعت شاتر بسیار کم امکان عکاسی از سوژه های سریع مثل یک دونده یا خودرو در حال حرکت را نمی دهد. سرعت شاتر باید با توجه به شرایط عکاسی و سوژه تغییر کند. اما برای ثبت شفاف ترین عکس ها چند روش پیش رو دارید.
اولین و مهم ترین راه حل استفاده از سه پایه است.
با ثابت کردن دوربین روی یک سه پایه محکم تمام لرزش های دوربین حذف خواهند شد. حتی سرعت پایین شاتر هم مانع گرفتن عکس های شفاف نخواهد شد. البته شاید نیاز تنظیمات دوربین هم داشته باشید. تنها موردی که در استفاده از سه پایه باید بدانید این است که این روش برای عکاسی از سوژه های سریع به تنهایی جوابگو نیست.
استفاده از سه پایه مشکلاتی هم به همراه دارد. در بعضی مکان ها و شرایط خاص امکان استفاده از ابزاری مثل سه پایه وجود ندارد. حتی در مواردی که امکان استفاده از سه پایه عکاسی وجود دارد، ممکن است دست و پای عکاس برای مانور دادن بسته شود. بالاخره هر تجهیزات جانبی عکاسی نکات مثبت و منفی خواهد داشت. بهترین روش برای استفاده نکردن از این ابزار، استفاده از لنزهایی با توانایی تثبیت کردن تصویر (کاهش دهنده لرزش) است. اهمیت ویژه این نوع لنز در انواع لنز زوم و لنز تله بیشتر خود را نشان می دهد. تثبیت کننده ها امکان ویژه ای برای افرادی که عادت به عکاسی بدون سه پایه دارند، هستند.
حالا تصور کنید که نه سه پایه ای در دسترس است و نه امکان استفاده از لنزهای تثبیت کننده را دارید. حالا بهترین راه برای ثبت عکس های شارپ مطابقت دادن سرعت شاتر با فاصله کانونی لنز است. وقتی در هنگام عکاسی از دست استفاده می کنید، با ثبت هر عکس لرزشی به وجود می آید، اما تاثیر این لرزش با توجه به لنزهای مختلف، متفاوت خواهد بود. همین لرزش ها در هنگام عکاسی باعث تار شدن تصاویر شما خواهند شد.
زمانی که شاتر باز است و دوربین حرکت می کند، به نظر می رسد که یک سوژه ثابت جلوی سنسور در حال حرکت است. هر چه سرعت این حرکت بیشتر باشد، تار شدن تصویر بیشتر اتفاق می افتد. با استفاده از لنزهای واید یا عریض سوژه ها کوچکتر و دورتر از لنز به نظر می رسند. این یعنی در مقایسه با لنزهای تله، سوژه ها حرکت کمتری در برابر سنسور دوربین خواهند داشت. در نتیجه تاری تصاویر در لنزهای تله بیشتر اتفاق می افتد.
برای بهترین نتیجه بهتر است تا از یک قانون ساده استفاده کنید. کمترین سرعت شاتر خود را با استفاده از این فرمول محاسبه کنید. فاصله کانونی لنز/1
برای مثال از یک لنز 50 میلیمتری پرایم استفاده می کنید؟ پس بهتر است از سرعتی کمتر از 50/1 استفاده نکنید. همینطور در هنگام استفاده از یک لنز 500 میلیمتر، نباید سرعت شاتر شما کمتر از 500/1 ثانیه باشد. درست شد؟
در عمل این یکی از بهترین روش ها برای کاهش احتمال تار شدن تصاویر شما است. پس این قوانین را در هنگام عکاسی فراموش نکنید.
به عنوان مثال، من به طور مرتب برای عکاسی پرتره از لنزهای تله متوسط 85 میلیمتری و 100 میلیمتری استفاده می کنم. پس طبق قانون گفته شده در بالا هیچ وقت نباید از سرعتی کمتر از 100/1 استفاده کنم. البته من ترجیح میدهم تا در بیشتر مواقع سرعت شاتر را روی 250/1 و یا حتی 320/1 نگه دارم. آن هم به این دلیل که وقتی با سرعت کار میکنم و دوربین را تکان می دهم، کار برای من راحت تر خواهد شد. البته ممکن است بعضی وقت ها با رعایت تمام قوانین باز هم با تار شدن عکس ها مواجه شوید. برای حل این مشکل، من ISO خود را بالا برده و دیافراگم را در صورت لزوم باز میکنم تا بتوانم سرعت شاتر سریعتر و در نتیجه لرزش کمتری داشته باشم.
