فوتو داکیومنت FotoDocument و نیکون Nikon با افتخار برندگان امسال جایزه عکاسی Marilyn Stafford FotoReportage را Nicky Quamina-Woo اعلام کردند. افراد منتخب بعدی سولماز دریانی  Solmaz Daryani فابیولا فررو Fabiola Ferrero، امیلی گارتویت Emily Garthwaite، آنا کارولین دلیما Ana Caroline de Lima، امیلین مالفاتو Emilienne Malfatto، نادژ مزارز Nadeg Mazars و والنتینا سینیس Valentina Sinis هستند.

نیکی کوامینا وو عکاسی مستندساز آمریکایی است که بیشتر در منطقه آفریقا و نیویورک فعالیت می کند. شیفتگی او نسبت به عکاسی به همراه روحیه سرسخت اش بیشترین تاثیرات را در عکاسی او داشته است. او به عنوان یک زن سیاهپوست علاقه زیادی به کاوش بر روی جوامع مختلف دارد. اثر برنده این عکاس بخاطر تاثیر بر افزایش آگاهی در مورد راه حل ها و توسعه تغییرات آب و هوایی کشور سنگال شناخته شده است.

زیرنویس عکس: فاتو ناگویه، 34 ساله، در میان دو دیوار باقیمانده از خانه خود که رو به شن و ماسه و اقیانوس باز می شود نشسته است. این خانواده یکسال گذشته را روی زمین همسایه خود می خوابند تا مرد خانه فرصت ماهیگیری در کنار دریا را داشته باشد.

این رقابت جهانی که با حمایت نیکون و توسط فوتو داکیومنت که یک سازمان عکاسی غیرانتفاعی است برگزار شده، با تجلیل از عکاسان زن در زمینه عکاسی خبری، به آشکار شدن موضوعات پیش روی مردم سیاره ما می پردازد.

پروژه برنده بعدی As The Water Comes نام دارد. آفریقا با وجود منابع غنی، همیشه از مشکلات زیست محیطی مثل بیابان زایی، فرسایش خاک و آلودگی ناشی از وجود حشرات رنج می برد. یکی از مثال های بارز این مشکلات در شمال کشور سنگال وجود دارد. صدها خانواده که به علت بالا آمدن آب دریا مجبور به ترک خانه های خود شده اند و مجبورند در چادر اسکان داشته باشند. تلاش برای حل این مشکلات اغلب نادیده گرفته شده و تلاشی هم برای جلوگیری از مشکلات بعدی انجام نمی شود. فقط در یکی از این مناطق به نام Doun Baba Dieye، احداث یک کانال موجب زیر آب رفتن یک روستا شد و ساکنین مجبور به ترک خانه های خود شدند. امید است تا با آگاهی بخشی نسبت به این اتفاقات دولت ها با توجه بیشتر به تغییرات اقلیمی، مشارکت با مردم و آگاهی بخشی به افراد محلی به مردم خود برای رونق فعالیت های اقتصادی مانند ماهیگیری و کشاورزی کمک کنند.

زیرنویس عکس: کودکی پس از بالا آمدن سطح آب اقیانوس، روی خرابه ها بازی می کند.

زیرنویس عکس: ماهیگیر Daoud Diallo، زیر سایه قایقی نشسته است. او بعد از ترک خانه فرسوده شده خود مجبور است تا در یک اتاق و به صورت مشترک با 9 نفر دیگر زندگی کند.

زیرنویس عکس: گورستان محلی سن لوییز که درگیر سیل شده است. اکثر مردم این محل، حداقل یک نفر از اقوام خود را در این مکان به خاک سپرده اند.

نیکی کوامینا وو به عنوان یک عکاس مستندساز آمریکایی بیشتر وقت خود را در شرق و غرب آفریقا و نیویورک می گذراند. او به طور خاص روی راه هایی برای تغییر اساسی وضعیت افراد رنج دیده تمرکز دارد.

آثار تقدیر شده:

سولماز دریانی از ایران (نفر دوم) - Solmaz Daryani, Iran

سولماز دریانی عکاس و خبرنگار ایرانی است که در انگلستان و ایران زندگی می کند. آثار او بیشتر مربوط به کاوش در زمینه تغییرات آب و هوایی، بحران آب، هویت انسانی و محیط زیست است. او با تجربیات گسترده در سطح بین الملل مستندهای اجتماعی و زیست محیطی مختلفی در ایران، افغانستان، ترکیه و انگلستان را پوشش داده است. آثار او توسط روزنامه ها و مجلات بین المللی مثل نشنال جئوگرافی National Geographic، مجله L’OBS، مجله Foreign Policy، مجله Polka و مجله Zenith منتشر شده است.

افغانستان: جایی میان اقلیم و درگیری

افغانستان به عنوان یکی از آسیب پذیرترین و کم تجهیزات ترین کشورهای جهان در برابر تغییرات آب و هوایی به شمار می رود. هر سال خشکسالی ها، سیل ها، بهمن ها و رانش های زمین زیادی در این کشور موجب مهاجرت گسترده افغان ها، فقر و بی ثباتی می شود. مسائلی مثل اثرات تغییرات اقلیمی (به ویژه بر روی زنان) خانواده هایی بر پایه اقتصاد کشاورزی، رشد جمعیت و افزایش درگیری ها در افغانستان نیز به آنها افزوده شده اند. شواهد و مدارک بسیاری وجود دارند که نشان میدهند بهترین روش برای ایجاد مقاومت در برابر تغییرات اقلیمی، توجه به زنان و دختران است  – آموزش، پیشگیری از بارداری و ایجاد فرصت برای آنها –

پرداختن به مسائل زنان و تغذیه آنها شامل راه حل هایی مثل آموزش و استفاده از کشاورزی دوستدار محیط زیست برای بهبود برابری جنسیتی و خودکفایی در تولید مواد غذایی است. زنان تحصیل کرده و مستقل افغان به این پیشرفت بسیار امیدوار هستند.

زیرنویس عکس: آمنه، 12 ساله، در کلاس ششم دبیرستان مرکزی بامیان تحصیل می کند. سال گذشته دوست او به علت مسکلات کاری پدر خود که کارگر مزرعه بود، مدرسه را ترک کرد. به گفته مدیر مدرسه، آقای عبدالغیوم افشار، از سال گذشته تا کنون 400 نفر از 2000 دانش آموز این مدرسه موفق به ثبت نام برای امسال نشده اند و تنها دلیل آن خشکسالی و مشکلات مالی ناشی از آن بر روی اقتصاد خانواده های بامیان است.

زیرنویس عکس: دختران افغان که هنگام رفتن به مدرسه، درگیر طوفان و گرد و غبار غیرمنتظره ای در شهر قدیمی بامیان شده اند. بامیان در ارتفاعات مرکزی افغانستان با دامنه های کوهستانی پر شیب، دره های عمیق و زمستان ها سخت واقع شده است. این منطقه در سال های اخیر شرایط آب و هوایی سختی را تجربه کرده است. دره بامیان، افغانستان.

زیرنویس عکس: خیمه ها و پناهگاه های ساخته شده در اردوگاه شهرک سبز در حومه شهر هرات برای اسکان آوارگان داخلی. هرات سومین شهر بزرگ افغانستان است. در اینجا بسیاری از خانواده ها فقط یک وعده غذایی در روز دارند. هرات، افغانستان.

فابیولا فررو از ونزوئلا - Fabiola Ferrero, Venezuela

فابیولا فررو، روزنامه نگار و عکاس، در سال 1991 در کاراکاس به دنیا آمد. آثار شخصی او در واقع تقابل خاطرات شخصی از وطن با شرایط ونزوئلای امروزی است. او تمایل دارد تا با داستان سرایی چهره ای فراتر از اخبار را از بحران ها نشان دهد. از افتخارات او می توان به جایزه Emerging Vision Award در سال 2017 توسط DPF و جایزه جهانی استعدادهای درخشان در مطبوعات آمریکای جنوبی در سال 2018 و همچنین دریافت کمک هزینه عدالت اجتماعی از بنیاد مگنوم اشاره کرد. فابیولا سابقه همکاری با رسانه های بین المللی نیویورک تایمز، بلومبرگ و لوموند را دارد.

ابهام در نا امیدی

این پروژه با هدف به تصویر کشیدن احوال ذهنی جامعه انجام شده است. بحران ونزوئلا فراتر از اعداد و ارقام و مشکلات مالی است. مشکلات زندگی روزمره آسیب های روانی فراوانی برای شهروندان ایجاد کرده است. بر اساس مطالعه ای از Yorelis Acosta، روانشناس ونزوئلایی، با عنوان "نقشه عاطفی" به نظر می رسد که کشور با بحران افسردگی روبروست. وقتی بقا به به اولویت تبدیل شود، خوشبختی به مفهومی تیره و تار تبدیل خواهد شد. این پروژه وسیله ای برای آموزش هموطنان او در مورد افسردگی و جلوگیری از پیامدهای ناگوار آن است.

زیرنویس عکس: معترضین در حال پناه گرفتن در مقابل گاز اشک آور و لاستیک ها آتش زده شده در زیر پل در جریان درگیری با گارد ملی در تاریخ 6 آپریل 2017 در کاراکاس

امیلی گارتویت از انگلستان - Emily Garthwaite, UK

امیلی به عنوان یک عکاس انگلیسی و معرفی شده به عنوان یکی از 30 نفر موفق زیر 30 سال در نشریه فوربس و همچنین سفیر برند Leica که بر روی موضوعات انسانی محیط زیست فعالیت دارد، شناخته می شود. او دارای تحصیلات در زمینه عکاسی خبری و عکاسی مستند از دانشگاه Westminster بوده و آثار خود را در نمایشگاه های بین المللی بسیاری به نمایش گذاشته است که مهمترین آنها مجمع جهانی اقتصاد در داووس سوئیس و همچنین South Bank Centre و موزه تاریخ طبیعی لندن در انگلستان هستند. او با بیش از 500 کیلومتر پیاده روی در عراق مستندهای متفاوتی از داستان های مقاومت تولید کرده است.

در مسیر اربعین

اربعین بزرگترین مراسم مذهبی سالانه است. هر سال حدود 25 میلیون مسلمان شیعه برای این مراسم در عراق گردهم می آیند. زائران از سراسر دنیا با پای پیاده حدود 50 مایلی بین شهرهای نجف و کربلا را طی می کنند. این جامعه بزرگ در کنار نمایش اتحاد خود، صلح و همبستگی را نیز نمایش می دهند. با وجود ازدحام باورنکردنی، تغذیه رایگان و گردهمایی های بزرگ داوطلبانه در این مراسم انجام می گیرد. اربعین نه تنها برای عراق، بلکه برای کل شیعیان منطقه از اهمیت بالایی برخوردار است. با وجود شرایط نامساعد عراق و سختی های این مسیر، این مراسم هر سال با شکوه تر برگزار می شود.

آنا کارولین دلیما از برزیل - Ana Caroline de Lima, Brazil

او در سائوپائولو برزیل متولد شده و به عنوان یک عکاس، روزنامه نگار و فارغ التحصیل رشته مردم شناسی شناخته می شود. او معتقد است که توجه به فرهنگ و مسائل اجتماعی، نقش مهمی در مستندسازی ایفا می کند و همین امر موجب شده تا او برای کار و زندگی جوامعی نظیر Rajasthani در هند، Quechua در اکوادور و پرو، Black Hmong در ویتنام و جوامع بومی در برزیل مثل Rikbaktsa، Yawalapiti و Xavante را انتخاب کند. آثار او بر روی فرهنگ، محیط زیست و جنسیت در جوامع سنتی متمرکز است. او در سال 2018 در Royal Photography Society’s 100 heroines نامزد شد. آثار او در بیش از 20 کشور جهان و در مکان هایی مانند NUMA، Getty Museum و Oxo Tower در لندن به نمایش در آمده اند.

Rikbaktsa

مردم Rikbaktsa ساکنان بومی آمازون هستند. آنها اولین ارتباط خود با افراد غیربومی را در دهه 60 میلادی تجربه کردند. البته این تماس ها باعث بوجود آمدن بیماری هایی مثل سرخک وآنفولانزا شد که موجب نابودی حدود 75 درصد ساکنین اینم منطقه شد. بیماری های همه گیر نگرانی های فراوانی در منطقه به وجود آورد. بیماری هایی جدید، ناشناخته و همراه با مشکلات اقتصادی، فرهنگی و زیست محیطی برای افراد بومی منطقه. این پروژه نحوه برخورد این مردم با کووید-19 را به نمایش میگذارد. اینکه چطور با آن کنار آمده و با آن مقابله می کنند. این اثر از دیدگاه بومیان بوجود آمده تا تلاش ها و مبارزات آنها و همچنین کمک افراد غیربومی برای زندگی بهتر در این شرایط را به تصویر بکشد.

زیرنویس عکس: مارسلینو دقایقی بعد از شکار – مردم بومی دائما برای حقوق، قلمرو و فرهنگ خود در حال تلاش هستند. سنت های خود را زنده نگه داشته و هر کاری برای انتقال آئین های خود به آیندگان می کنند. طبق گفته رئیس قبیله، شیفو: فرهنگ ما در زندگی روزمره جاری است. طرز تهیه غذا، نحوه شکار، زیورآلات و ...، همه دارای معانی هستند که باید کودکان آنها را یاد بگیرند. ما با منطقه خود سازگار هستیم و این به معنی پنهان شدن نیست. ما زنده هستیم. ما اینجاییم.

امیلین مالفاتو از فرانسه - Emilienne Malfatto, France

او یک عکاس مستقل فرانسوی است. آثار او به بررسی مسائل اجتماعی و درگیری ها، به ویژه در عراق میپردازد. امیلین علاقمند به ایجاد پروژه های بلند مدت است چون به او این امکان را می دهد تا عمیقا به سوژه های خود بپردازد. او در فرانسه و کلمبیا تحصیل کرد و سپس به Agence France Presse (AFP) پیوست و در فرانسه و خاورمیانه مشغول به کار شد. در اوایل سال 2015، به عنوان فریلنسر به شمال عراق نقل مکان کرد و تا امروز بیشتر در این کشور فعالیت می کند. او در سال های اخیر برای گزارش هایی به اروپا و آمریکای لاتین نیز سفر کرده است.

فرشتگان سقوط کرده

پروژه Fallen angels یک کاوش بصری و شاعرانه از چیزی نامرئی است: فقدان، درد، زخم و خاطرات. این آثار مخاطب را با خود به درون یک جامعه آسیب دیده ایزدی ها در شمال غربی عراق می برد. این اقلیت مذهبی در تاریخ 3 آگوست 2014 مورد حمله داعش قرار گرفتند. هزاران نفر از آنها ربوده و یا کشته شدند. از نیم میلیون ایزدی در جهان، حدود 300 هزار نفر در این مکان زندگی می کردند اما امروز تعداد اندکی از آنها باقیمانده اند. بعضی خانواده ها به وطن خود بازگشته اند اما هنوز این مکان مانند سرزمین ارواح است. بازماندگان هرگز یاد و خاطره بستگان و دوستان گمشده یا از دست داده خود را فراموش نمی کنند. زمان گذشته اما زخم ها از بین نرفته اند. این پروژه بلندمدت با هدف افزایش آگاهی در مورد این مردم و یافتن راه حل مناسب برای آنها ایجاد شده است. بخشی از این پروژه به عهده پزشکان بدون مرز (MSF) بوده تا با کمک کردن به اهالی، صدای آنها را بدون قضاوت و احساس شرم به گوش مردم جهان برساند.

زیرنویس عکس: یک اتاق خالی در روستای Sinuni، در شمال کوه Sinjar، در تاریخ 1 سپتامبر 2019. در آگوست 2014، داعش به ایزدی ها حمله کرد و قتل، تجاوز، آدم ربایی و برده گیری های فراوانی را رقم زدند که موجب مهاجرت گسترده ایزدی ها به اردوگاه های همسایه شد. سازمان ملل متحد این جنایات را نسل کشی توصیف کرد. مردم دنیا به ندرت درباره این اتفاقات مطلع شدند اما 5 سال بعد همه با غم و اندوهی عمیق از این اتفاقات از آن به عنوان "نسل کشی 74ام" یاد می کنند. این جامعه بحران زده و ناتوان از نظر سلامت روانی، درگیر مشکلات زیادی از قبیل خودکشی ها و اقدام به خودکشی های فراوانی شد. بررسی انجام شده توسط پزشکان بدون مرز مشخص کرد که در 100 درصد خانواده های این منطقه، حداقل یک عضو با بیماری روانی وجود دارد.

نادژ مازارس از فرانسه و کلمبیا - Nadège Mazars, France & Colombia

این عکاس فرانسوی از سال 2007 در کلمبیا مستقر شده است. رویکرد او در عکاسی به تصویر کشیدن اثرات موضوعاتی جهانی مثل مهاجرت، سیستم های مراقبت پزشکی و استخراج منابع طبیعی است. او همچنین بر روی مسائلی مثل منشا ایجاد جنگ ها و شرایط رسیدن به صلح در جوامعی مانند السالوادور و کلمبیا کار می کند. نادژ دو بار در سال های 2016 و 2019 مفتخر به دریافت کمک هزینه هایی از بنیاد مگنوم شده است. آثار او در نشریاتی مانند Wall Street Journal، Libération، Le Monde، Bloomberg Businessweek و Washington Post منتشر شده است. او در حال حاضر عضو بنیاد عکاسی مستند OjoRojo Fábrica Visual است.

همیشه مشکوک به همه چیز

این پروژه به بررسی سوءاستفاده های امنیتی در مبارزه با باندهای خلافکار السالوادور می پردازد. این کشور آمریکای مرکزی به دلیل حضور باندهای خشن، بالاترین آمارهای قتل در جهان را دارد. اما سیاست های نادرست دولت منجر به بازداشت های خودسرانه و نادرست شده است. چندین سازمان غیردولتی و همچنین یک کمیسیون ویژه سازمان ملل به این سوءاستفاده ها اشاره کرده اند. این پروژه همچنین توجه ویژه ای به زنان دارد.

زیرنویس عکس: سویاپونگو، 8 جولای 2017. یک گشت پلیس به همراه نیروی نظامی در حال بررسی یک عضو بازنشسته یک باند است. پیرمردی نگران نیز در حال عبور است. به نظر میرسد مردم محلی همیشه به پلیس مشکوک هستند و البته پلیس هم به هر عضو این باندهای خشن مشکوک است.

ولنتینا سینیس از ایتالیا و چین - Valentina Sinis, Italy & China

این عکاس ایتالیایی در چین به کار و زندگی می پردازد. آثار او عجیب و غیرمعمول هستند. او واقعیت ها و افراد را به شیوه متفاوت از رسانه های عادی نمایش می دهد. آثار او در چندین روزنامه و مجله بین المللی منتشر شده اند. او آثار شاخصی در نمایشگاه های اروپایی و چین نیز دارد و به دلیل ارتباط این پروژه ها به مسائل اجتماعی، در چندین برنامه تلویزیونی ایتالیایی به معرفی آثار خود پرداخته است.

شاهزاده شکست خورده

خشونت خانگی و سوءاستفاده جسمی یک مساله مهم جهانی است اما این معضل بیشتر در جوامع مردسالار به چشم می آیند. در این جوامع، زنان راهی به جز تسلیم ندارند و آنهایی که تسلیم نمی شوند معمولا راه حل های مناسبی نخواهند یافت. این پروژه روایت کننده داستان زنانی در کردستان عراق است که حاضر به آتش زدن خود برای فرار از خشونت شده اند. افرادی که زنده مانده اند اما زخم های جسمی و روحی فراوانی را با خود به همراه دارند. این پروژه با کمک گرفتن از عکس، فیلم و متن تهیه شده است. یک روایت از عکس های روزانه، رویاها، رنج ها و خاطرات که دامنه وسیعی را به نمایش می گذارد. هدف نهایی این پروژه این است که ایجاد فرصت های بهتر برای زنان را تسریع ببخشد و شرایط زندگی بهتری را برای آنان فراهم کند.

زیرنویس عکس: دارون در تلاش است تا با کمک مادر خود روی پایش بایستد. سلیمانیه، اقلیم کردستان، عراق، 3 نوامبر 2019. وقتی او به 18 سالگی رسید هیچکس تصور چنین آینده را برای او نداشت. دو سال بعد از ازدواج او تصمیم به خودسوزی گرفت. لحظه ای بعد پیشمان شد اما 30% از بدن او دچار سوختگی شد و مجبور شد تا 3 ماه را در بیمارستان سپری کند.

این آثار مستنداتی از تغییرات اقلیمی در افغانستان، مشکلات روحی و روانی در ونزوئلا، مراسم با شکوه اربعین در عراق، مقابله قبیله Rikbaktsa با بیماری ها در آمازون، آسیب های وارد شده به ایزدی های عراق، مبارزه با باندهای خشن السالوادور و داستان زنان کردستان عراق در فکر فرار از خشونت خانگی بود.

جایزه The FotoAward اکنون در چهارمین سال خود در تلاش است تا پروژه هنرمندان زن که با هدف ایجاد تغییر در جهان معاصر ایجاد شده اند را معرفی کند. سال های قبل برندگان این جایزه عکاسان مشهوری مثل Anna Filipova (2019)، Özge Sebzeci (2018) و Rebecca Conway (2017) بوده اند. برنده امسال جایزه ای 2000 پوندی دریافت کرد و به نفر دوم کمک هزینه 250 پوندی اهدا شد.

نیکی کوامینا وو برنده امسال گفت: این جایزه برای من بسیار دلگرم کننده است چون بوسیله آن توانستم تلاش روزها، هفته ها و ماه ها مستندسازی را به اشتراک بگذارم. در واقع داوران با انتخاب این آثار اهمیتی برای تغییرات اقلیمی آفریقا و مسائل زیست محیطی که قبلا مورد غفلت واقع شده بود، قائل شدند.

مرلین استفورد، عکاس مشهور انگلیسی نیز به حمایت از نسل جدید زنان عکاس پرداخته است. او آثاری در زمینه مستندسازی در مورد پناهندگان الجزایری در تونس در صفحه Observer مربوط به سال 1958 منتشر کرده است که تحسین جامعه بین الملل را به همراه داشت.

او گفت: انتخاب بهترین پروژه برای هیات داوری بسیار مشکل بوده و هر کدام از ما می توانستیم برنده باشیم. من قلبا به نیکی کوامینا وو و سولماز دریانی بخاطر پروژه های عالی و حس نزدیکی به سوژه هایشان تبریک میگویم. من هم خوشحالم که در این مسابقه در کنار آنها بودم.

برند نیکون با هدف معرفی عکاسان مستند زن و برجسته کردن موضوعات مهم جهانی از سال 2019 حامی این جایزه شده است.